Λασκαρίδου Σοφία

Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1903 – 1907), με δασκάλους τους Κωνσταντίνο Βολανάκη, Γεώργιο Ροϊλό, Νικηφόρο Λύτρα και Γεώργιο Ιακωβίδη, ενώ μαθήτευσε επίσης κοντά στο Σπυρίδωνα Βικάτο. Στη δεκαετία 1897 – 1907, σπουδάστρια ακόμη, πήρε μέρος σε πολλές σημαντικές καλλιτεχνικές εκθέσεις, του Ζαππείου, της Εταιρείας Φιλοτέχνων και του “Παρνασσού”, καθώς και στη Διεθνή Έκθεση των Αθηνών του 1903. Το 1906 παρουσίασε έργα της μαζί με τη Θάλεια Φλωρά και το 1907 ατομική έκθεση στον “Παρνασσό”. Με υποτροφία του Μπόζειου Κληροδοτήματος ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Μόναχο, όπου πήρε ελεύθερα μαθήματα και φοίτησε στη Σχολή Κυριών του Συλλόγου Καλλιτεχνιδών. Εγκαταστάθηκε αργότερα στο Παρίσι, σπουδάζοντας στις ακαδημίες Grande Chaumiere και Colarossi, και παρουσιάζοντας έργα στα επίσημα Σαλόν και σε ομαδικές εκθέσεις. Μετά την επάνοδό της στην Ελλάδα το 1916 συνέχισε την καλλιτεχνική και εκθεσιακή της δραστηριότητα με συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις και την οργάνωση ατομικών παρουσιάσεων (1917, 1919, 1924, 1927, 1952). Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε μοναχικά.

Στη θεματογραφία των έργων της περιλαμβάνονται ηθογραφικές σκηνές, προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις και τοπία, που απέδωσε αξιοποιώντας τα διδάγματα του Ιμπρεσιονισμού.