Το παιδί στη νεοελληνική τέχνη 19ος – 20ός αιώνας

Η έκθεση «Το παιδί στη νεοελληνική τέχνη 19ος-20ός αιώνας» μας πρότεινε ένα συναρπαστικό ταξίδι όχι μόνο στον κόσμο του παιδιού αλλά και στα άδυτα της ελληνικής εστίας και της ελληνικής κοινωνίας. Μέσα από ένα θέμα ιδιαίτερα αγαπητό, η έκθεση παρακολούθησε παράλληλα την εξέλιξη της νεότερης ελληνικής τέχνης και τις μεταμορφώσεις της κοινωνίας.

Η ιστορική ζωγραφική θέλει το παιδί συμπαραστάτη και μάρτυρα του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Στις ηθογραφίες, με σκηνές από την αγροτική, την οικογενειακή ζωή ή τα ήθη του ελληνικού λαού, το παιδί έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ρεαλιστική αστική ηθογραφία μεταθέτει το σκηνικό στην πόλη. Τα αγροτόπαιδα μεταμορφώνονται σε μικρούς βιοπαλαιστές, ενώ η προσωπογραφία μας δίνει την πλαστή εικόνα ενός μικρομέγαλου αστού όπως τον θέλουν οι μεγάλοι. Συχνά σ’ αυτή τη φάση το παιδί αγόρι και κορίτσι απεικονίζονται μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, σύμβολο μιας κοινωνίας που αποβλέπει στην καταξίωση μέσα από τη γνώση.

Ο πολύχρωμος και χαρούμενος κόσμος του παιδιού στα έργα των ιμπρεσιονιστών, μεταϊμπρεσιονιστών και άλλων εκπροσώπων του ελληνικού μοντερνισμού αποτελεί πρόσχημα για τις καθαρά πλαστικές τους αναζητήσεις.

Συχνά οι Έλληνες ζωγράφοι πέτυχαν να δώσουν πολύ πειστικές εικόνες της ψυχολογίας και της συμπεριφοράς του παιδιού. Σ’ αυτό το είδος διακρίθηκε ο Γεώργιος Ιακωβίδης, ο κατ’ εξοχήν ζωγράφος της παιδικής ηλικίας και του διαλόγου ανάμεσα στην τρυφερή πρώτη και την ώριμη τρίτη ηλικία.

Επιμέλεια έκθεσης

Δρ. Αφροδίτη Κούρια 

Ειρήνη Οράτη
Επιμελήτρια της ΕΠΜΑΣ

Χορηγός: JACOBS SUCHARD/ΠΑΥΛΙΔΗΣ