Αχιλλέας Δρούγκας. Αναδρομική

Ο Αχιλλέας Δρούγκας φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη που διατύπωσε ο Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι στην πραγματεία του Περί Ζωγραφικής το 1435: «Η ζωγραφική είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο». Συχνά μάλιστα ο νεότερος καλλιτέχνης ζωγραφίζει ψευδαισθησιακά και το ίδιο το κάδρο ή τοποθετεί πετάσματα και κουρτίνες που κάνουν ακόμη πιο αληθοφανές το θέαμα που μας αποκαλύπτεται πίσω από το πλαίσιο. Είναι το θέαμα ενός κόσμου κρυστάλλινης διαύγειας, όπου βασιλεύει η τάξη, η ομορφιά, η γαλήνη, η ενατένιση. Νεκρές φύσεις με ολόδροσα φυτά και άνθη, φρούτα και καρποί μέσα σε διάφανα, στίλβοντα ή λευκά νεοκλασικά σκεύη, παραδείσια πουλιά και άγρια ζώα απεικονίζονται με αμίμητη τεχνική τελειότητα που τους χαρίζει μια υπερβατική παρουσία, μια αίσθηση αιωνιότητας. Από το τέλος της δεκαετίας του ’80 ο ζωγράφος ανακαλύπτει τη γοητεία του αρχαίου κόσμου, που έκτοτε συγκατοικεί στις συνθέσεις του με στοιχεία και μορφές της σύγχρονης ζωής. Η συμπαράθεση αυτή, άλλοτε ειρηνική, άλλοτε ειρωνική, φορτίζει την εικόνα με αλληγορικό ή μεταφορικό νόημα.
Τι κράτησε τελικά ο Έλληνας ζωγράφος από τα ρεύματα που κυριαρχούσαν στο διεθνές καλλιτεχνικό προσκήνιο γύρω στη δεκαετία του ’70, όταν διαμόρφωνε το προσωπικό του ύφος; Η Ποπ-Αρτ του έδωσε την ελευθερία να συμπαραθέτει συχνά με ειρωνικό τρόπο σύγχρονα καταναλωτικά αντικείμενα πλάι σε αρχαία ή βιβλικά θέματα ή ακόμη να εισάγει πραγματικά αντικείμενα μέσα στη ζωγραφική σύνθεση, δημιουργώντας έτσι μια διεγερτική αμφισημία. Ο Φωτορεαλισμός (Hyperrealism) εξάλλου τον ενθάρρυνε να ζωγραφίζει τα αντικείμενα με αληθοφάνεια, που δεν στηρίζεται ωστόσο αποκλειστικά στη φωτογραφία, γιατί ο Δρούγκας μελετά τη σύνθεσή του εκ του φυσικού, ρυθμίζοντας με το βλέμμα και το πνεύμα αυτό που επιθυμεί να δηλώσει, να απορρίψει ή να υποδηλώσει στις εικόνες του.
Οι συνθέσεις του Αχιλλέα Δρούγκα είναι κλασικές: συντάσσονται παράλληλα με την επιφάνεια του πίνακα αποφεύγοντας τις προοπτικές φυγές και είναι απόλυτα ισορροπημένες. Τα χρώματά του είναι ανόθευτα, έντονα, λαμπερά, γιατί ποτέ δεν χρησιμοποιεί το κιαροσκούρο. Ένα αιθέριο, ελληνικό, πνευματικό φως τυλίγει σ’ ένα αβρό μαγνάδι αντικείμενα και μορφές, χαρίζοντάς τους μια πλατωνική καθαρότητα. Μέσα σ’ αυτό το μεταρσιωτικό φως όλα χάνουν τον πρόσκαιρο και επεισοδιακό τους χαρακτήρα και γίνονται υπερχρονικά σύμβολα μιας άλλης πραγματικότητας. Η τέχνη του Αχιλλέα Δρούγκα είναι στο βάθος ένας διαλογισμός πάνω στο χρόνο και στην υπέρβασή του μέσα από τη δημιουργία, μέσα από την ομορφιά.
Η έκθεση οφείλει την οργανωτική της τελειότητα στην επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης Δρα Μαρία Κατσανάκη. Την συγχαίρω και την ευχαριστώ. Η ατμοσφαιρική παρουσίαση της έκθεσης οφείλεται στο μαγικό άγγιγμα του Γιάννη Μετζικώφ. Η Ειρήνη Τσελεπή, υπεύθυνη Γραφείου Τύπου, υποστήριξε τη δημόσια εικόνα της έκθεσης. Ο υπέροχος κατάλογος που αναδεικνύει τη λαμπρή ζωγραφική του Δρούγκα οφείλεται στον σοφό σχεδιασμό του Θύμιου Πρεσβύτη και του Θοδωρή Αναγνωστόπουλου, καθώς και στους διαχωρισμούς του Κώστα Αδάμ.

Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα
Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης
Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης

Επιμέλεια έκθεσης
Δρ Μαρία Κατσανάκη
Επιμελήτρια της ΕΠΜΑΣ

Χορηγός: Εθνική Τράπεζα

Χορηγός επικοινωνίας: ΕΡΤ