Το μικρό αυτό έργο μας δίνει τον ορισμό του πλούσιου αστού και της αστικής προσωπογραφίας στο β΄ μισό του 19ου αιώνα. Σε ένα σαλόνι φορτωμένο με πίνακες, αγάλματα, έπιπλα, χαλιά, ένας καλοντυμένος αστός διακόπτει την ανάγνωση της ξένης εφημερίδας του και το κάπνισμα του πούρου του, για να κοιτάξει δεξιά, ίσως προς τη μεριά μιας αθέατης πόρτας. Το έργο έχει ζωγραφιστεί με δεξιοτεχνία και ακρίβεια, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει κυρίως για το περιεχόμενο και το μήνυμά του, παρά για την ποιότητά του, που είναι παρόλα αυτά πολύ καλή.