Το θέμα του πίνακα είναι ο θρήνος για το χαμό του ναυτικού που πνίγηκε στη θάλασσα. Σε ένα νησιώτικο σπίτι γυναίκες και παιδιά θρηνούν γύρω από τον κόκκινο σκούφο, ό,τι έχει απομείνει, δηλαδή, από το ναυτικό που χάθηκε. Ο πατέρας, τραγική μορφή, κάθεται στο άκρο δεξιά, σκυφτός. Ένα πρόχειρο εικονοστάσι έχει στηθεί πάνω σε μια καρέκλα δεξιά. Το αναποδογυρισμένο σκαμνί συμβολίζει την απουσία του νεκρού. Η σκηνή αποπνέει έντονη δραματικότητα. Έχει ζωγραφιστεί με απλοποιημένες πινελιές και αραιωμένο χρώμα και αποδεικνύει τις μεγάλες σχεδιαστικές, συνθετικές και εκφραστικές ικανότητες του καλλιτέχνη.
Ο Περικλής Πανταζής, ο προικισμένος αυτός καλλιτέχνης που έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία μόλις τριάντα πέντε ετών, διήνυσε τη σταδιοδρομία του στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο, όπου θεωρείται από τους πρωτοπόρους του ιμπρεσσιονιστικού κινήματος.
Στη “”Νεκρή φύση”” με τα άγουρα πρασινωπά κυδώνια ο Πανταζής αποφεύγει το σκοτεινό καφετί χρώμα της ακαδημαϊκής ζωγραφικής και «χτίζει» το θέμα του με πλατιές ελεύθερες πινελιές. “
