Βάρκα με πανί (Πάνορμος, Τήνος), π. 1925

Και σε αυτή τη σύνθεση ο ζωγράφος ανεβάζει τον ορίζοντα και τον κλείνει με μια σειρά ψαράδικα σπίτια κτισμένα στην παραλία. Αυτό βέβαια βοηθά τον καλλιτέχνη να κρατήσει τη σύνθεσή του στο επίπεδο του πίνακα, αποφεύγοντας την ψευδαίσθηση της προοπτικής. Όπως είδαμε και σε προηγούμενα έργα, αυτό το κατάφερναν οι ζωγράφοι και με άλλο τρόπο: καταργώντας την παλιά αντίληψη ότι τα πράγματα περιβάλλονται από μια ατμόσφαιρα, που η παλιά τέχνη την παρίστανε σαν κενό. Τώρα και ο ουρανός και η ατμόσφαιρα ζωγραφίζονται με ζωηρά χρώματα και νοούνται ως “”πλήρες””, έτσι ώστε στη ζωγραφική επιφάνεια να μην υπάρχουν «κενά». Αυτός ήταν και ο λόγος που όταν ζωγραφίζουν ύπαιθρα, οι καλλιτέχνες αποφεύγουν τη λεγόμενη «ατμοσφαιρική προοπτική».
Μια βάρκα με πανί έχει τοποθετηθεί διαγώνια. Καθώς την κόβει το πλαίσιο του πίνακα, ο ζωγράφος μας κάνει να αισθανθούμε ότι βρισκόμαστε και εμείς μέσα στη βάρκα με τον νωχελικό ψαρά, που λάμνει μόνο με ένα κουπί και μοιάζει να μας κοιτάζει, παρόλο που το πρόσωπό του είναι αδρά σκιτσαρισμένο. Η θάλασσα έχει αποδοθεί με πηχτό χρώμα και ρευστές πινελιές, που της προσδίδουν μια υλική υπόσταση. Κυριαρχούν τα μπλε, τα ιώδη και οι ώχρες.”