Η Αφροδίτη Λίτη από την αρχή αναζήτησε τις πηγές της έμπνευσής της στη φύση. Ξεκινώντας από την εξονυχιστική παρατήρησή της, μετασχηματίζει την πραγματικότητα σε υπερμεγέθεις παραστατικές εικόνες του φυσικού κόσμου, που αναπτύσσονται στο έδαφος ή αιωρούνται, και δημιουργεί άλλοτε μια ποιητική, ονειρική ατμόσφαιρα με φύλλα, καρπούς, λουλούδια, σκαθάρια, σαύρες, κλαδιά και δέντρα με πουλιά ή φυσικά στιγμιότυπα και άλλοτε μια εικόνα διαμαρτυρίας ενάντια στην καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου.
Το “Φτερό με πουλιά” είναι μια από τις χαρακτηριστικές δημιουργίες της, εμπνευσμένη από το θρησκευτικό ποίημα “Το Συνέδριο των Πουλιών” του πέρση ποιητή του 12ου αιώνα Φαρίντ-Ουντίν-Αττάρ, και αποτελεί μέρος της ενότητας έργων “Το συνέδριο των πουλιών και των καρπών”.
Από τη δεκαετία του ’80 ορισμένοι καλλιτέχνες άρχισαν να χρησιμοποιούν αυτούσιες φυσικές ύλες, τις οποίες συνδύαζαν άλλοτε με παραδοσιακά ή σύγχρονα υλικά και άλλοτε με βιομηχανικά, ανάλογα με το περιεχόμενο και τη λειτουργία των έργων τους.
Ο Παντελής Χανδρής ξεκίνησε το 1987 από την αναπαράσταση φυσικών στοιχείων σε γλυπτικές κατασκευές, επιτοίχια βουνά και μια ποικιλία στατικών δέντρων. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ενσωμάτωσε στα έργα του και φυσικές ύλες, όπως χόρτα, ξύλο και χώμα. Συνδυάζοντας τις ύλες αυτές με έτοιμα βιομηχανικά υλικά, γύψο και σίδερο, δημιούργησε την ενότητα «Τρόπαια», μια σειρά γλυπτικών αναπαραστάσεων δέντρων, που καταλήγουν σε μια φωλιά. Καταφύγια ή τόποι ανάπτυξης μιας νέας ζωής, οι φωλιές αυτές αποτελούν γλυπτικές αναπλάσεις του φυσικού χώρου, υποδηλώνοντας τις πρωταρχικές ανάγκες και αναζητήσεις του ανθρώπου.
