Κεφάλι Μεγάλου Αλεξάνδρου, 1958 - 1993

O Δημήτρης Καλαμάρας ήταν ένας καλλιτέχνης πιστός στη μελέτη της φύσης και θαυμαστής της τέχνης της Αναγέννησης. Στη γλυπτική του είχε πάντα ως επίκεντρο την ανθρώπινη μορφή. Χωρίς να απομακρυνθεί ποτέ από την αναπαράσταση, προχώρησε στην αφαίρεση και κατέληξε σε μια γλυπτική “αρχιτεκτονημένη”, βασισμένη στους γεωμετρικούς όγκους. Η κατάληξη αυτή ήταν αποτέλεσμα της πίστης του στην τάξη, την αρμονία, τη συμμετρία και σε ό,τι ήταν βασισμένο στο νόμο του αριθμού.

Το “Κεφάλι του Μεγάλου Αλεξάνδρου” προέρχεται από μια μελέτη του έφιππου ανδριάντα που επρόκειτο να στηθεί στη Φλώρινα. Αποτελεί μέρος ενός θέματος που τον απασχόλησε ιδιαίτερα: του «αλόγου με τον αναβάτη». Ο Καλαμάρας ξεκίνησε την έρευνά του γύρω από το θέμα όταν ήταν ακόμη σπουδαστής στην Ιταλία. Τότε έκανε μετρήσεις και σχέδια των έφιππων ανδριάντων του Μάρκου Αυρηλίου, του Κολλεόνι του Αντρέα Βερόκκιο και του Γκαταμελάτα του Ντονατέλλο. Ο έφιππος ανδριάντας του Αλέξανδρου (1958-1993) συγκεφαλαιώνει όλους τους προβληματισμούς του γύρω από την απόδοση των μορφών. Είναι ένα έργο στατικό, επιβλητικό και αυστηρά μετωπικό, «χτισμένο» από παραλληλόγραμμα και κύβους, που βασίζεται στο αρχετυπικό σχήμα του σταυρού, τη συμμετρία και τις αυστηρές μετρήσεις.