Φίλιππος Ιωάννου (εκμαγείο από τον οικογενειακό τάφο του Φίλιππου Ιωάννου στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας), 1881

Ο Λάζαρος και ο Γεώργιος Φυτάλης ήταν οι δύο από τους τέσσερις αδελφούς που ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τη γλυπτική. Εργαζόμενοι συχνά από κοινού και συνδυάζοντας στοιχεία του νεοκλασικισμού με τη ρεαλιστική απόδοση και την επιμελημένη επεξεργασία των λεπτομερειών, φιλοτέχνησαν ανδριάντες, προτομές και αρχιτεκτονικές διακοσμήσεις, συνθέσεις ηθογραφικού περιεχομένου, αλλά και ταφικά μνημεία, είδος με μεγάλη ζήτηση μετά την ίδρυση του Α΄ Νεκροταφείου.

Ανάμεσα στα ταφικά μνημεία που φιλοτέχνησε ο Λάζαρος Φυτάλης περιλαμβάνεται η ανάγλυφη καθιστή μορφή του καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προέδρου της Αρχαιολογικής Εταιρείας, Φίλιππου Ιωάννου, στον οικογενειακό τάφο, στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας. Πρόκειται για ένα έργο που συνδυάζει βυζαντινά και νεοκλασικιστικά πρότυπα με ρεαλιστικά στοιχεία. Η στάση της μορφής βασίζεται σε μια – συνηθισμένη στη βυζαντινή τέχνη – απόδοση των Ευαγγελιστών. Παράλληλα, τα κλασικιστικής-αρχαιοελληνικής προέλευσης στοιχεία, όπως η αετωματική στήλη στην οποία εντάσσεται η μορφή, το κάθισμα και ένα είδος αρχαίου ιματίου, συνδυάζονται με ρεαλιστικές αναφορές, όπως τα σύγχρονα ενδύματα.

Το εκμαγείο της μορφής του Φίλιππου Ιωάννου περιήλθε το 1980 στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης, με ενέργειες του διευθυντή, Δημήτρη Παπαστάμου. Το 1979 ο Δημήτρης Παπαστάμος είχε ζητήσει από τον δήμαρχο της Αθήνας, Δημήτρη Μπέη να επιτραπεί η λήψη γύψινων εκμαγείων από επιτύμβια γλυπτά του Α΄ Νεκροταφείου, επισημαίνοντας τον κίνδυνο καταστροφής τους, όπως και άλλων μαρμάρινων έργων τέχνης που βρίσκονταν σε υπαίθριους χώρους. Ο Δημήτρης Μπέης δέχθηκε την πρόταση και η Πινακοθήκη προχώρησε στη δημιουργία 11 εκμαγείων από τα πιο χαρακτηριστικά και αξιόλογα μνημεία της επιτύμβιας γλυπτικής της τελευταίας περίπου τριακονταετίας του 19ου αιώνα, εμπλουτίζοντας έτσι τη συλλογή και με έργα ταφικής γλυπτικής.