Ερμής, 1974

Ο Βάσος Φαληρέας έζησε σε μια περίοδο κατά την οποία πολλοί έλληνες καλλιτέχνες στρέφονταν σε πρωτοποριακές τάσεις, ο ίδιος όμως παρέμεινε πιστός στον ανθρωποκεντρισμό και την παραστατική απεικόνιση. Μαθητής του Θωμά Θωμόπουλου στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και των Ρομπέρ Βλερίκ, Αριστίντ Μαγιόλ και Σαρλ Ντεσπιώ στο Παρίσι, με επιρροές από το έργο του Αντουάν Μπουρντέλ, αλλά και από την ελληνική αρχαϊκή τέχνη, δεν απομακρύνθηκε από τα διδάγματα των δασκάλων του, υιοθετούσε όμως κάθε φορά ό,τι ανταποκρινόταν καλύτερα στις συνθέσεις που δούλευε ή, ακόμη, συνδύαζε επιλεκτικά διάφορα στοιχεία από το ύφος τους. Το έργο του διαμορφώθηκε κυρίως στο πλαίσιο παραγγελιών για ανδριάντες, προτομές, ηρώα και ταφικά μνημεία, αλλά και ελεύθερων συνθέσεων.

Ο “Ερμής” είναι από τα τελευταία του έργα. Φιλοτεχνήθηκε το 1974 και τοποθετήθηκε μπροστά στο κτίριο της Διεθνούς Ενώσεως Τηλεπικοινωνιών (U.I.T.) στη Γενεύη. Γυμνός και με το κηρύκειο στο αριστερό του χέρι, φορώντας τον παραδοσιακό πέτασο και τα φτερωτά σανδάλια, αναβιώνει με μια σύγχρονη ματιά την παραδοσιακή εικόνα του ως αγγελιαφόρου των θεών. Καθώς ανασηκώνεται από τη βάση έτοιμος να πετάξει και να μεταφέρει τα μηνύματα, αναδεικνύεται σε διαχρονικό σύμβολο της επικοινωνίας.