Επιτύμβιο, 1958

Το “Επιτύμβιο” είναι μια από τις πιο επιβλητικές και μνημειώδεις συνθέσεις του Μόραλη, με θέμα εμπνευσμένο από τις αρχαίες στήλες. Το πλαίσιο ορίζεται από παραστάδες και από τη γνωστή μας μισάνοιχτη πόρτα, μπροστά στην οποία στέκεται μια γυμνή γυναικεία μορφή σε μια στάση γνωστή από την αρχαία αγαλματοποιία: με τα πόδια σταυρωτά σε κοντραπόστο (χιασμό κινήσεων). Η τοποθέτηση των χεριών είναι επίσης γνωστή από την Αρχαιότητα. Δυο άλλες γυμνές γυναικείες μορφές απεικονίζονται καθιστές να κρατιούνται από το χέρι. Ο Μόραλης έχει πλάσει τα γυμνά ρωμαλέα σώματα με τη βυζαντινή τεχνική, με καστανούς προπλασμούς, ανοίγματα και φώτα. Η χρωματική γκάμα του έργου μοιάζει και αυτή να ακολουθεί τη βυζαντινή κλίμακα, που ο ζωγράφος εντούτοις την αποκαλεί πολυγνώτεια, δηλαδή εμπνευσμένη από τον αρχαίο ζωγράφο του 5ου αιώνα Πολύγνωτο. Οι χρωματικές μονάδες οργανώνονται σε γεωμετρικά σχήματα, έτσι που δημιουργούν ένα παζλ, το οποίο παραπέμπει στον Κυβισμό. Όλη η σύνθεση, τα πλήρη και τα κενά, είναι υπολογισμένα έτσι, ώστε να δημιουργούν επίσης ελεγχόμενα γεωμετρικά σχήματα. Το κορυφαίο τούτο έργο αποπνέει μια ήρεμη μελαγχολία, ένα νηφάλιο διαστοχασμό πάνω στην ανθηρή νιότη αυτών των κοριτσιών και στο θάνατο που ελλοχεύει.