Επιτραπέζιο με κρέας, στρείδια, ρέγκες καπνιστές, ποτήρι με κρασί και ποτήρι με μπύρα

Παρά το γεγονός ότι η «νεκρή φύση» θεωρείτο τελευταία στην ιεραρχία των ειδών ζωγραφικής που διδάσκονταν στις διάφορες Ακαδημίες καλών τεχνών, που κατά τον 17ο αιώνα άρχισαν να ιδρύονται στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης, η απεικόνιση αντικειμένων, λουλουδιών, φρούτων, κυνηγιού, προγευμάτων αποτελούσε θέμα πολύ αγαπητό και διαδεδομένο, με μεγάλη άνθηση κυρίως στις Κάτω Χώρες κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Το έργο που αποδίδεται στον Βίλεμ Κλάες Χεντά, ακολουθεί την μονοχρωματική αντίληψη στις παραστάσεις νεκρών φύσεων, που καθιέρωσαν στο Χάρλεμ οι Πίτερ Κλέες (Pieter Claesz 1597 – 1660) και Χεντά. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα σκηνών «προγευμάτων» με τραπέζια στρωμένα με λευκά τραπεζομάντιλα, πάνω στα οποία είναι τοποθετημένα διάφορα φαγώσιμα, που μπορούν να αποτελέσουν ένα ελαφρύ γεύμα οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, ανάμεσα σε διάφορα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως στα γεύματα. Τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από μια λεπτομερή, ρεαλιστική απεικόνιση των αντικειμένων, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η σωστή απόδοση της υφής τους, όπως του υφάσματος, του κρέατος, του κελύφους από τα στρείδια, των υγρών μέσα από τη διαφάνεια ενός ποτηριού ή μιας κανάτας, καθώς και των ανακλάσεων του φωτός πάνω στην στιλπνότητα των μετάλλων ή του γυαλιού. Παρά το πλούσιο περιεχόμενό τους, οι νεκρές φύσεις συμβόλιζαν τη ματαιότητα, το τέλος της ύπαρξης, τον πρόσκαιρο χαρακτήρα της πολυτέλειας. Οι περισσότερες αποτελούσαν αλληγορικές απεικονίσεις φιλοσοφικών ιδεών της εποχής και εμπεριείχαν θρησκευτικούς ή τελεολογικούς συμβολισμούς.