Δύο φίλες, 1946

Οι “Δύο φίλες” ανήκουν στους πίνακες που εμπνέονται από την παράδοση του Φαγιούμ, τα πορτρέτα της Αναγέννησης και τα αντίστοιχα έργα του Αντρέ Ντεραίν. Εκφράζει με απόλυτο τρόπο το κλασικό πνεύμα της τέχνης του Μόραλη. Σε επιμέρους λεπτομέρειες προϋποθέτει το δίδαγμα του Κυβισμού. Οι δύο φίλες είναι νεαρές γλύπτριες: η Μπούμπα Λυμπεράκη, που έμελλε να γίνει η δεύτερη γυναίκα του Μόραλη, και η Ναταλία Μελά (με το κόκκινο φόρεμα). Ο ζωγράφος τις έχει τοποθετήσει μετωπικά σε έναν αβαθή χώρο, που περικλείεται από παραπέτασμα. Η στάση, το βλέμμα, που μαγνητίζει το θεατή, ο χρόνος που μοιάζει σταματημένος, ακόμη και ο τρόπος που έχουν ζωγραφιστεί οι μορφές, υποβάλλουν την αίσθηση της αιωνιότητας, προνόμιο των κλασικών έργων.
Το φόντο του πίνακα είναι πρασινωπό και αυτό κάνει το κόκκινο φόρεμα –το συμπληρωματικό δηλαδή του πράσινου– να ακτινοβολεί. Το μαύρο σακάκι της Λυμπεράκη, η άσπρη μπλούζα, το γκρίζο ριγωτό πουκάμισο της άλλης κοπέλας συμπληρώνουν την αυστηρή αρμονία της σύνθεσης και δίνουν ακόμη μεγαλύτερη λάμψη στο μοναδικό έντονο χρώμα, το κόκκινο.