Ζαβιτζιάνος Μάρκος

Κερκυραϊκής καταγωγής, τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, επηρεασμένος ίσως από τη μητέρα του που ήταν ερασιτέχνις ζωγράφος. Το 1903 πήγε στο Μόναχο και το 1906 γράφτηκε στην Ακαδημία, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον G. von Hackl και χαρακτική πιθανότατα στο εργαστήριο του M. Kern.

Στη Γερμανία συνδέθηκε φιλικά με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη και γνώρισε τις σοσιαλιστικές ιδέες, ενώ το 1909 συμμετείχε στην ίδρυση της “Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης”. Δημοσίευσε επίσης στο “Νουμά” τη σοσιαλιστικού περιεχομένου μελέτη του “Ανθρώπινες αντιλήψεις”. Την ίδια χρονιά πήγε στο Παρίσι και τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου, μαζί με τον Θεοτόκη, οργάνωσε το “Σοσιαλιστικό Κέντρο Κερκύρας”. Το 1914 συμμετείχε στην ίδρυση της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής ομάδας “Συντροφιά των Εννέα”, δημοσιεύοντας συγχρόνως ποιήματα, σχέδια και χαρακτικά στο περιοδικό της ομάδας “Κερκυραϊκή Ανθολογία”.

Πριν το 1912 είχε αρχίσει να ασχολείται με την εικονογράφηση διηγημάτων του Κ. Θεοτόκη, από τα οποία όμως εκδόθηκε τότε μόνο “Η τιμή και το χρήμα” (1914). Τα υπόλοιπα εκδόθηκαν το 1982 με τίτλο “Διηγήματα-Κορφιάτικες Ιστορίες” και “Το βιος της κυρά Κερκύρας”. Την περίοδο 1919-1922 φιλοτέχνησε χαρακτικά για την επανέκδοση του βιβλίου του Π. Βλαστού “Στον ήσκιο της συκιάς”, η οποία όμως τελικά δεν έγινε, ενώ το 1922 πήγε στο Βερολίνο, όπου εικονογράφησε το βιβλίο του Alfred Maria Ellis (Werner Hageman) “Iphigenie”.Το 1917 ήρθε στην Αθήνα, όπου παρουσίασε μια σειρά χαρακτικών στο μουσικό κατάστημα Καζάζη, ενώ το 1922 οργάνωσε ατομική έκθεση στο Ζάππειο με λάδια και χαρακτικά. Έλαβε επίσης μέρος σε εκθέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών, ενώ το 1936 χαρακτικά του εκτέθηκαν στη Μπιενάλε της Βενετίας. Μετά το θάνατό του οργανώθηκαν επανειλημμένως αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του.

Το χαρακτικό του έργο, που περιλαμβάνει κυρίως χαλκογραφίες και κατά το μεγαλύτερο μέρος του προοριζόταν για εικονογραφήσεις βιβλίων, κινείται σε μια ρεαλιστική αντίληψη, ενώ στη ζωγραφική του, που περιλαμβάνει τοπία, εσωτερικά και προσωπογραφίες, είναι φανερή η γνωριμία του με τις ιμπρεσιονιστικές και μεταϊμπρεσιονιστικές τάσεις.