Βώκος Νικόλαος

Απόγονος του ναυάρχου Μιαούλη, φοίτησε αρχικά στη Σχολή Ευελπίδων, γρήγορα όμως τον κέρδισε η ζωγραφική και σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών από το 1874 έως το 1878. Το 1885 αναχώρησε με υποτροφία για το Μόναχο, όπου σπούδασε επί δύο χρόνια στην Ακαδημία κοντά στους Ludwig von Lofftz, Andreas Muller και Νικόλαο Γύζη. Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας άνοιξε ιδιωτική σχολή ζωγραφικής, στην οποία φοίτησαν αρκετοί Έλληνες, ενώ στην Ελλάδα επέστρεψε άρρωστος το 1902, λίγους μόνο μήνες πριν το θάνατό του.

Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του στην Ελλάδα μαρτυρείται η συμμετοχή του στην έκθεση των Ολυμπίων του 1875 με την “Προσωπογραφία του Δ. Βούλγαρη”, ενώ στα Ολύμπια του 1888 τιμήθηκε με το χάλκινο μετάλλιο. Το 1890 απέσπασε αργυρό μετάλλιο στην έκθεση σκαριφημάτων του “Παρνασσού” και το 1898 πήρε μέρος στην καλλιτεχνική έκθεση του Ζαππείου. Στο Μόναχο παρουσίασε έργα του στις εκθέσεις του Kunstverein (1889, 1901) και στο Glaspalast (1898), ενώ το 1900 έλαβε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού με μία νεκρή φύση.

Ασχολήθηκε αρχικά με την ηθογραφία και την προσωπογραφία. Στη συνέχεια, ακολουθώντας το πρότυπο των ολλανδών ζωγράφων, στράφηκε σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στις νεκρές φύσεις, κυρίως με ψάρια και όστρακα, τις οποίες απέδωσε με νατουραλιστική διάθεση.