Σκλάβος Γεράσιμος

Σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1950-1956) με δάσκαλο τον Μιχάλη Τόμπρο και συνέχισε στο Παρίσι, στη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στους γλύπτες Ανρί-Ζωρζ Αντάμ, Μαρσέλ Ζιμόν, και Υμπέρ Γιανσές, και στην Ακαδημία Γκραντ Σωμιέρ κοντά στον Όσιπ Ζάντκιν (1957-1960). Συνδέθηκε με τον Κριστιάν και την Υβόν Ζερβός και τη συλλέκτρια βαρόνη Alix de Rothschild, η οποία το 1962 του παραχώρησε ατελιέ στο Levallois-Perret.

Πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση το 1961 στη γκαλερί της Υβόν Ζερβός “Cahiers d’ Art” και ακολούθησαν πολυάριθμες ατομικές παρουσιάσεις πριν και μετά το θάνατό του. Έλαβε επίσης μέρος σε πλήθος σημαντικών ομαδικών εκθέσεων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Πανελλήνιες, παρισινά Σαλόν, η Μπιενάλε Γλυπτικής της Αμβέρσας το 1961 και η Μπιενάλε του Σάο Πάουλο την ίδια χρονιά, η Μπιενάλε Νέων του Παρισιού το 1961 και το 1963, όπου κέρδισε το Α΄ Βραβείο γλυπτικής καθώς και το βραβείο νέων καλλιτεχνών, οι εκθέσεις “Επτά τάσεις της Σύγχρονης Γλυπτικής” (Sept Tendances de la Sculpture Contemporaine) στη γκαλερί Cahiers d’Art στο Παρίσι το 1963 και η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Γλυπτικής (Exposition Internationale de Sculpture Contemporaine) που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Ροντέν το 1966. Έργα του παρουσιάστηκαν επίσης σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις μετά το θάνατό του.

Μετά από μια σύντομη περίοδο θητείας στην παραστατική απεικόνιση, στη διάρκεια της οποίας ενδιαφέρθηκε για την ψυχογραφική, αλλά συγχρόνως αφαιρετική απόδοση της ανθρώπινης μορφής, ο Γεράσιμος Σκλάβος πέρασε το 1959 στην αφαίρεση. Δουλεύοντας κυρίως με σκληρά υλικά – γρανίτη, χαλαζίτη, μάρμαρο, πορφυρίτη – και σπανιότερα με σίδερο ή ξύλο, τα οποία λάξευε απευθείας, δημιούργησε συνθέσεις περίοπτες στο πλαίσιο κυρίως της γεωμετρικής και, σε ορισμένες περιπτώσεις, της οργανικής αφαίρεσης. Το 1960 εφηύρε την “Τηλεγλυπτική”, μια τεχνική που του επέτρεπε να σκαλίζει ευκολότερα τα υλικά του χρησιμοποιώντας φλόγα οξυγόνου και ασετιλίνης, για την οποία τιμήθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πρωταρχικό ρόλο στην ανάδειξη των έργων του παίζει το φως, καθώς αποκαλύπτει τις εσοχές και τα ανοίγματα και προβάλλει τους όγκους, τις επιφάνειες, τη φύση και το χρώμα του υλικού. Εκτός από τη γλυπτική ασχολήθηκε επίσης με το σχέδιο και τη ζωγραφική, δημιουργώντας έργα που ακολουθούν το ύφος των γλυπτικών του συνθέσεων, από την αναπαράσταση ως την αφαίρεση.