Πρέκας Πάρις (- Αλέξανδρος)

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1948-1952) με δασκάλους τους Ουμβέρτο Αργυρό, Δημήτριο Μπισκίνη και Ανδρέα Γεωργιάδη, ενώ το 1963, με εξάμηνη υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι.

Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει ατομικές παρουσιάσεις και συμμετοχές σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, όπως οι Μπιενάλε των Νέων στο Παρίσι το 1959, του Σάο Πάολο το 1965 και της Αλεξάνδρειας το 1968, κερδίζοντας επανειλημμένως διακρίσεις.

Δημιουργός πολύπλευρος, ο Πρέκας έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την κοσμηματογραφία και την αρχιτεκτονική διακόσμηση, φιλοτεχνώντας συνθέσεις για εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους πολυκατοικιών και δημοσίων και κοινόχρηστων κτηρίων. Στη ζωγραφική του αρχικά ασχολήθηκε με το τοπίο, ενώ αργότερα, συνδυάζοντας την ελληνική πραγματικότητα με τους μύθους και τις παραδόσεις, δημιούργησε θεματικές ενότητες που κινούνται στο πνεύμα του κονστρουκτιβισμού και της αφαίρεσης. Ανάλογα μοτίβα έχει χρησιμοποιήσει και στο γλυπτικό του έργο, με το συνδυασμό αφαιρετικών, κυβιστικών και εξπρεσιονιστικών στοιχείων.