Ο Jacob van Hulsdonck (Γιάκομπ βαν Χύλσντονκ) (Αμβέρσα 1582-Αμβέρσα 1617) διδάχθηκε αρχικά ζωγραφική στο Μίντλμπουργκ. Το 1608 ο Χύλσντονκ επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, στην Αμβέρσα. Εκεί έγινε μέλος της συντεχνίας των ζωγράφων, και άνοιξε το δικό του εργαστήριο. Επιδόθηκε στη ζωγραφική νεκρών φύσεων, κυρίως στις πλούσιες συνθέσεις με φρούτα. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη επιμέλεια του ζωγράφου στην απόδοση της υφής και των λεπτομερειών των εικονιζόμενων αντικειμένων.

Ο Γιάκοπο Ρομπούστι (Jacopo Robusti), επονομαζόμενος Τιντορέτο (Tintoretto), γεννήθηκε το 1518 ή 1519 στην Βενετία, όπου πέρασε και δούλεψε, με μικρά ίσως ταξίδια, όλη του τη ζωή και όπου πέθανε το 1594. Εκτός από ένα μικρό πέρασμα λίγων ημερών από το εργαστήριο του Τισιανού, δεν γνωρίζουμε αν μαθήτευσε κοντά σε κάποιον άλλο ζωγράφο. Από το 1539 άρχισε να δουλεύει ως ανεξάρτητος ζωγράφος. Στα πρώτα του έργα είναι φανερές οι επιρροές των Βερονέζε (Veronese), Σκιαβόνε (Schiavone), Σαλβιάτι (Salviati), Τισιανού (Tizianο) ενώ από το 1540 περίπου γίνεται φανερή η επίδραση του Μιχαήλ-Αγγέλου (Michelangelo), ίσως μετά από ταξίδι του στη Ρώμη εκείνη την εποχή. Είναι εξάλλου γνωστό πως επάνω στον τοίχο του ατελιέ του είχε γράψει: «Il designo di Michel-Angelo ed il colorito di Tiziano» (το σχέδιο του Μιχαήλ-Αγγέλου και το χρώμα του Τισιανού). Ζώντας στη Βενετία συνδυάζει στη ζωγραφική του το χρωματικό πλούτο των μεγάλων βενετών ζωγράφων, όπου οι αναμνήσεις από τα μωσαϊκά του Αγίου Μάρκου ήταν ζωντανές, με τη μνημειακότητα, την κίνηση και τις δραστικές χειρονομίες των μορφών του Μιχαήλ-Αγγέλου.

Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό και στη Σχολή Θεάτρου Κατσέλη. Θεωρεί τον εαυτό του αυτοδίδακτο. Δημιουργεί από το 1977 και το 1983 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο “Ροκ-Ροκοκό”. Ακολούθησαν οι εκθέσεις “Έργα Τέχνης” (1988), “Νέο Λούβρο” (1990), “Ηπατήθην” (1996), “Αφιέρωση” (2000) αλλά και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Το 1993 επελέγη να συμμετάσχει στο Aperto στην 45η Μπιενάλε της Βενετίας, όπου μετείχε με μέρος της δουλειάς που είχε παρουσιάσει στα τέλη του 1992 στην γκαλερί Νέες Μορφές με τίτλο “Αντίο Τέχνη”. Στο έργο του γίνεται συνεχής αναφορά στην ιστορία της τέχνης με πνεύμα κριτικό και ανατρεπτικό, ενώ είναι έντονα τα στοιχεία της ειρωνείας, του αυτοσαρκασμού και του χιούμορ, με μια αίσθηση νοσταλγίας και τρυφερότητας. Χαρακτηριστικές είναι οι πολύχρωμες δημιουργίες του από πορσελάνη που απομιμούνται τα χαρακτηριστικά διακοσμητικά μπιμπελό των αστικών σπιτιών, σε ένα διφορούμενο αποτέλεσμα. Πολύπλευρη καλλιτεχνική φύση, ασχολείται επίσης με τη σκηνογραφία, το τραγούδι και την ηθοποιία, έχοντας δουλέψει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.