Μαυροΐδης Γεώργιος

Κυπριακής καταγωγής, έζησε στη Λάρνακα μέχρι τα δώδεκά του χρόνια. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ στη ζωγραφική, αν και έδειξε κλίση από μικρός, παρέμεινε αυτοδίδακτος. Το 1947 ξεκίνησε καριέρα στο διπλωματικό σώμα, από το οποίο παραιτήθηκε το 1959, όταν εξελέγη Καθηγητής Ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1982. Την περίοδο 1950-1952, εργαζόμενος ως διπλωματικός υπάλληλος στο Παρίσι, είχε την ευκαιρία να μελετήσει τις τάσεις της σύγχρονης τέχνης.

Το 1948 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα με την καλλιτεχνική ομάδα “Αρμός”, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Οργάνωσε επίσης πολλές ατομικές και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων οι Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1955 και το 1957, που τιμήθηκε με εύφημο μνεία, της Αλεξάνδρειας το 1961 και της Βενετίας το 1966. Το 1986 το έργο του παρουσιάστηκε σε αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη.

Περιστασιακά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, ενώ στο πλαίσιο των ευρύτερων πνευματικών του ενδιαφερόντων δημοσίευσε λογοτεχνικά κείμενα σε περιοδικά και εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων “Καθρέφτες” (1947).

Πειραματιζόμενος με το λάδι και την τέμπερα, την υδατογραφία και την εγκαυστική, ζωγραφίζει τοπία, νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες και ντυμένες ή γυμνές γυναικείες μορφές, με εξπρεσιονιστική διάθεση, που χαρακτηρίζονται από τις έντονες παραμορφώσεις και τους δυνατούς χρωματικούς συνδυασμούς.