Κόσσος Ιωάννης

Γιος του ξυλογλύπτη Πέτρου Κόσσου, είχε ήδη αποκτήσει πείρα στη γλυπτική δουλεύοντας κοντά στον πατέρα του πριν ξεκινήσει τις σπουδές του στο Σχολείο των Τεχνών το 1847. Το 1849, με υποτροφία που κέρδισε από το Υπουργείο Ναυτικών, πήγε στη Ρώμη, όπου σπούδασε τέσσερα χρόνια στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά. Τελειώνοντας τις σπουδές του και μετά από διετή παραμονή στο Παρίσι και το Λονδίνο, επέστρεψε το 1855 στην Αθήνα και άνοιξε εργαστήριο, το οποίο υπήρξε σχολείο για αρκετούς από τους γλύπτες της επόμενης γενιάς.

Μαθητής ακόμη παρουσίασε έργα του στις εκθέσεις που οργάνωσε το Πολυτεχνείο το 1847 και το 1848. Έλαβε επίσης μέρος στα Ολύμπια το 1859, 1870 και 1875, καθώς και στις Διεθνείς Εκθέσεις του Παρισιού το 1855, του Λονδίνου το 1862 και της Βιέννης το 1873.

Ασχολήθηκε με θέματα αλληγορικά και μυθολογικά και φιλοτέχνησε ταφικά μνημεία και προτομές, ιδιαίτερα αγωνιστών της ελληνικής Επανάστασης, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί εθνικός γλύπτης. Άντλησε τα πρότυπά του από την αρχαία ελληνική γλυπτική και τα σύγχρονα κλασικιστικά έργα, πράγμα που δικαιολογείται από τις σπουδές του. Οι αρχές του κλασικισμού δεσπόζουν στο σύνολο της καλλιτεχνικής του δημιουργίας: γενικευτική απόδοση, ιδεαλιστική αντιμετώπιση των μορφών, λευκές και λείες επιφάνειες, μάτια χωρίς κόρες, αρμονικές αναλογίες μεταξύ των επιμέρους μερών και καθαρά περιγράμματα.