Κλουβάτος Κώστας

Μαθητής του Θανάση Απάρτη (1942-1954), συνεργάστηκε παράλληλα με τους γλύπτες Γιώργο Ζογγολόπουλο και Χρήστο Καπράλο. Σπούδασε ζωγραφική για μικρό χρονικό διάστημα στο εργαστήριο του Δημητρίου Μπισκίνη στη Σχολή Καλών Τεχνών και πήρε ελεύθερα μαθήματα ιστορίας της τέχνης, ζωγραφικής και κεραμικής. Το 1950 φοίτησε στην Ακαδημία Γκραντ Σωμιέρ του Παρισιού. Διετέλεσε καθηγητής στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της “Ομάδας Τέχνης Α΄”.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων Πανελλήνιες, οι Μπιενάλε του Σάο Πάουλο το 1957, όπου έλαβε τιμητική διάκριση, και της Αλεξάνδρειας το 1959, όπου κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο, καθώς και τα “Παναθήναια Συγχρόνου Γλυπτικής” στην Αθήνα το 1965. Το 1985 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου του στη γκαλερί Εύμαρος.

Ο Κώστας Κλουβάτος ξεκίνησε από την αναπαράσταση, δημιουργώντας με ρεαλιστική, αλλά απλοποιημένη απόδοση έργα με επίκεντρο τον άνθρωπο και τα προβλήματά του. Από το 1960 άρχισε να υιοθετεί αφηρημένα σχήματα και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, με στόχο πάντα να εκφράσει τους κοινωνικούς του προβληματισμούς. Στα πιο πρόσφατα έργα του, με αφετηρία την προκλασική και τη λαϊκή τέχνη, συνδυάζει στοιχεία διαφόρων εποχών της ελληνικής παράδοσης. Η αρμονική ένταξη του όγκου και του χρώματος στο χώρο και η ένταξη της τέχνης στην καθημερινή ζωή αποτελούν επίσης θέματα που τον απασχολούν από το ξεκίνημα της δημιουργικής του πορείας. Παράλληλα με τη γλυπτική ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνογραφία και τη φιλοτέχνηση μεταλλίων, ενώ μερίμνησε για την εγκατάσταση των πρώτων χυτηρίων στην Ελλάδα.