Φιλιππότης Δημήτριος (1834 - 1919)
Προτομή άνδρα, 1895
Προερχόμενος από οικογένεια μαρμαρογλυπτών, μαθήτευσε αρχικά κοντά στον πατέρα του, που ήταν πρακτικός αρχιτέκτονας οικοδόμος. Την περίοδο 1858-1862 σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών, κοντά στον Κρίστιαν Ζίγκελ και τον Γεώργιο Φυτάλη, στο εργαστήριο του οποίου παρακολουθούσε παράλληλα μαθήματα μαρμαροτεχνίας. Με υποτροφία του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου αρχικά και του βασιλιά Γεωργίου Α΄ στη συνέχεια, συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά στη Ρώμη (1864-1870), με δασκάλους τον Έμιλ Βολφ και τον Καρλ Φος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του αρίστευσε επανειλημμένα, ενώ το 1870 κέρδισε το πρώτο βραβείο στη Γενική Έκθεση της Ρώμης με το έργο Θεριστής. Ο Θεριστής ήταν το πρώτο μιας σειράς έργων με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά σε καθημερινές ασχολίες που φιλοτέχνησε ο Φιλιππότης, εισάγοντας στη νεοελληνική γλυπτική μια παράδοση που είχε ήδη καθιερωθεί στην Ευρώπη. Το 1870 επέστρεψε στην Αθήνα και άνοιξε εργαστήριο δουλεύοντας εντατικά. Παράλληλα, παρουσίαζε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως τα Ολύμπια του 1875, οι καλλιτεχνικές εκθέσεις του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και της Εταιρείας Φιλοτέχνων και η Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1878. Το 1908 τιμήθηκε με τον Σταυρό του Σωτήρος και το 1915 με το Μετάλλιο Γραμμάτων και Τεχνών.
Φιλοτέχνησε μεγάλο αριθμό έργων, κατά παραγγελία ή ελεύθερης έμπνευσης – προτομές, ταφικά μνημεία και ηθογραφικές συνθέσεις με παιδιά που προορίζονταν για τη διακόσμηση δημόσιων ή ιδιωτικών χώρων, καθιερώνοντας τη ρεαλιστική θεματογραφία και απόδοση, σε αντίθεση με τις μυθολογικές και αλληγορικές συνθέσεις και την ιδεαλιστική εξιδανίκευση του νεοκλασικισμού. Από τους συγχρόνους του ονομάστηκε «μαρμαροφάγος», υπέστη όμως ανεπανόρθωτη βλάβη στην όρασή του και πέθανε σχεδόν τυφλός, στις 28 Νοεμβρίου 1919
Προτομή άνδρα, 1895
Αικατερίνη Κωνσταντινίδου, 1896
Μαρία Σ. Κασσιμάτη (εκμαγείο από το άγαλμα της Μαρίας Κασσιμάτη στον οικογενειακό τάφο του Δήμου Γεωργούλα στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας), 1890
Εμμανουήλ Ευστρατίου (εκμαγείο από τον ομώνυμο οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας), 1882
Παιδί με κουμπαρά, [1888]
Ειρήνη Αμπανοπούλου, 1879
Χρησιμοποιούμε cookies ώστε η τοποθεσία μας να λειτουργεί σωστά, να εξατομικεύουμε περιεχόμενο και διαφημίσεις, να παρέχουμε λειτουργίες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και να αναλύουμε την κυκλοφορία μας. Επίσης, κοινοποιούμε πληροφορίες σχετικά με την από μέρους σας χρήση της τοποθεσίας μας στους συνεργάτες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαφημίσεων και ανάλυσης. Διαβάστε την Πολιτική Cookies.
Αυτά τα cookies είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του ιστότοπου και δεν μπορούν να απενεργοποιηθούν στα συστήματά μας. Συνήθως ρυθμίζονται μόνο ως απόκριση σε ενέργειες που γίνονται από εσάς, που αφορούν ένα αίτημα για υπηρεσίες, όπως είναι η ρύθμιση των προτιμήσεων απορρήτου σας, η σύνδεση ή η συμπλήρωση φορμών. Μπορείτε να ρυθμίσετε το πρόγραμμα περιήγησής σας ώστε να αποκλείει ή να σας ειδοποιεί σχετικά με αυτά τα cookies, αλλά ορισμένα τμήματα της τοποθεσίας μπορεί να μην λειτουργούν σε σε αυτήν την περίπτωση.
Εάν απενεργοποιήσετε αυτό το cookie, δεν θα μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που επισκέπτεστε αυτόν τον ιστότοπο θα χρειαστεί να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε ξανά τα cookies.
Τα cookies επιδόσεων συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που οι επισκέπτες χρησιμοποιούν , όπως π.χ. ποιές σελίδες επισκέπτονται συχνότερα και αν προκύπτουν μηνύματα σφαλμάτων από ιστοσελίδες. Χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη βελτίωση των επιδόσεων μίας ιστοσελίδας. Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί την υπηρεσία Google Analytics για σκοπούς στατιστικούς, μάρκετινγκ και διαφήμισης.
Παρακαλούμε ενεργοποιήστε πρώτα τα απολύτως απαραίτητα cookies ώστε να μπορέσουμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας!