Δρόσης Λεωνίδας

Σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών κοντά στον Κρίστιαν Ζίγκελ από το 1847 έως το 1855, ενώ το 1856, με κρατική υποτροφία πήγε στο Μόναχο, όπου σπούδασε κοντά στον Μαξ Βίντμαν έως το 1859. Εκεί γνώρισε τον έλληνα βαρώνο Σίμωνα Σίνα, ο οποίος τον υποστήριξε οικονομικά για τη συνέχιση των σπουδών του και αργότερα για την ανάθεση σημαντικών έργων, όπως η γλυπτική διακόσμηση της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1859 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Δρέσδης, όπου σπούδασε κοντά στον Ερνστ Χένελ. Στη συνέχεια ταξίδεψε στη Βιέννη, το Παρίσι και το Λονδίνο και κατέληξε στη Ρώμη, όπου άνοιξε εργαστήριο με πολλούς βοηθούς. Το 1868 αποδέχθηκε την πρόταση που του έγινε να διδάξει στο Σχολείο των Τεχνών και τον ίδιο χρόνο επέστρεψε στην Ελλάδα. Η δημιουργική του πορεία σταμάτησε πρόωρα, καθώς πέθανε σε ηλικία 48 ετών.

Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει συμμετοχή σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, όπως η Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1867 και το 1878, κερδίζοντας στην πρώτη το αργυρό βραβείο, η Παγκόσμια Έκθεση της Βιέννης το 1873, όπου τιμήθηκε με το μετάλλιο καλλιτεχνίας, καθώς και τα Ολύμπια του 1870 στην Αθήνα.

Οι σπουδές του στο Μόναχο και τη Δρέσδη, τα ταξίδια σε ευρωπαϊκές πόλεις και η παραμονή του στη Ρώμη, τον έφεραν σε άμεση επαφή με τον ευρωπαϊκό κλασικισμό, του οποίου υπήρξε ο συνεπέστερος έλληνας εκπρόσωπος, και του προσέφεραν μια μεγάλη ποικιλία προτύπων. Τα θέματά του είναι αλληγορικά και μυθολογικά, ανδριάντες και προτομές. Ήδη από τις πρωιμότερες συνθέσεις των σπουδαστικών του χρόνων, αποδείχθηκε ικανότατος στην επεξεργασία του μαρμάρου και κάτοχος του κλασικιστικού ιδιώματος. Λευκές και λείες επιφάνειες, ιδεαλισμός και εξιδανίκευση, αυστηρά περιγράμματα, σαφήνεια στη διάρθρωση των επιμέρους μερών και αριστοτεχνικές πτυχώσεις, εμμονή στη λεπτομέρεια και άψογη τεχνική αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της γλυπτικής του. Η προσκόλληση ωστόσο σε πρότυπα, οδηγεί στην έλλειψη ζωντάνιας, κάτι που παρατηρείται συχνότερα στις μυθολογικές μορφές του. Με το έργο του και τη διδασκαλία του επηρέασε αρκετούς από τους μεταγενέστερους γλύπτες.