Αρμακόλας Δημήτρης

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1956-1960 κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο. Με υποτροφία του Πανεπιστημίου Αθηνών συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, στη Σχολή Καλών Τεχνών, κοντά στους Ρενέ Κολλαμαρινί και Όσιπ Ζάντκιν, ενώ παράλληλα συμπλήρωνε τη μόρφωσή του με επισκέψεις σε μουσεία και γκαλερί.

Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει ατομικές εκθέσεις και πολυάριθμες συμμετοχές σε ομαδικές διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες η έκθεση “Έλληνες Ζωγράφοι και Γλύπτες στο Παρίσι” (“Peintres et Sculpteurs Grecs de Paris”) στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Παρίσι, 1962), η Β’ Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1962), όπου κέρδισε το Α’ βραβείο γλυπτικής, Πανελλήνιες, οι Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1969) και της Βαρκελώνης (1975) και η Μπιενάλε Μικρής Γλυπτικής της Βουδαπέστης (1971). Έχει λάβει μέρος σε διαγωνισμούς για ανδριάντες και μνημεία κερδίζοντας αρκετές διακρίσεις, ενώ το 1974 τιμήθηκε με το Α’ βραβείο Γλυπτικής από το Υπουργείο Προεδρίας και από το Δήμο Θεσσαλονίκης.

Δουλεύοντας με ξύλο, μάρμαρο, γύψο, πηλό, αλουμίνιο, μπετόν, σίδερο, ορείχαλκο, πολυεστερικές ρητίνες ο Αρμακόλας δημιουργεί συνθέσεις με κεντρικό θέμα το ανθρώπινο σώμα, και ιδιαίτερα το γυναικείο, που, αποδοσμένο με μεγάλη ακρίβεια, άλλοτε συνδυάζεται με γεωμετρικά και αφηρημένα θέματα, αδιευκρίνιστα σχήματα ή υφάσματα και άλλοτε παρουσιάζεται αποσπασματικά, να σχίζεται από τραχιές, ακατέργαστες επιφάνειες που δίνουν την εντύπωση του non finito. Τα έργα του, ολόγλυφα ή ανάγλυφα, χαρακτηρίζονται από τις έντονες αντιθέσεις και την ποιητική-ονειρική ατμόσφαιρα που δημιουργούν.