Mαρίνο Μαρίνι

EΝΑΣ ΑΡΧΑΪΚΟΣ ΓΛΥΠΤΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ

Η έκθεση του Μαρίνο Μαρίνι, του σημαντικότερου εκπροσώπου της ιταλικής μοντέρνας γλυπτικής και ενός από τους μεγαλύτερους γλύπτες του 20ού αιώνα διεθνώς παρουσιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη ταυτόχρονα με τα εγκαίνια της μόνιμης συλλογής της ελληνικής γλυπτικής.

Ο Μαρίνι σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και γλυπτική στη Φλωρεντία και πραγματοποίησε μακρές διαμονές στο Παρίσι, όπου γνώρισε τους κυριότερους πρωταγωνιστές της μοντέρνας τέχνης (Πικάσσο, Μπρακ, Ντε Κίρικο, Καντίνσκυ, Μαγιόλ, Λωράνς, Λίπσιτζ, Γκονζάλες). Από το 1940 διορίζεται καθηγητής στην Ακαδημία της Μπρέρα στο Μιλάνο. Πολύ γρήγορα αναγνωρίζεται. Συμμετέχει σε διεθνείς εκθέσεις, βραβεύεται. Γίνεται επίτιμο μέλος της Φλωρεντινής Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Πολλοί μεγάλοι ιστορικοί έχουν αφιερώσει μονογραφίες στον Μαρίνο Μαρίνι, διεθνώς.

Ο Μαρίνι επηρεάζεται καλλιτεχνικά από το ιδεολογικό κλίμα του Μεσοπολέμου, που χαρακτηρίζεται από τη στροφή στην παράδοση. Αντλεί έμπνευση από την προκλασική αρχαία ελληνική τέχνη του αυστηρού ρυθμού, από την ετρουσκική γλυπτική, από την γοτθική τέχνη και από την τέχνη της πρώιμης ιταλικής Αναγέννησης. Όπως κάθε κλασικός, ο Μαρίνο Μαρίνι επικεντρώνεται σε λίγα θέματα με κύριο άξονα τον Άνθρωπο, το Άλογο, τον Ιππέα, όπως έκαναν και οι Αρχαίοι.

Το 1935 ταξίδεψε στην Ελλάδα. Σχεδόν ταυτόχρονα αρχίζουν δυο από τα κεντρικά μοτίβα της γλυπτικής του: οι «Πομόνες», που παίρνουν το όνομά τους από την ετρουσκική και ρωμαϊκή θεότητα της ευγονίας. Οι «Ιππείς», το δεύτερο κυρίαρχο θέμα της δημιουργίας του, θα τον καταξιώσει ως μεγάλο γλύπτη διεθνώς. Το παραδοσιακό αυτό θέμα με τον ηρωικό και επικό χαρακτήρα αποκτά μια νέα δραματική δύναμη στον Μαρίνο Μαρίνι. Από το 1952 ο Μαρίνι στα Θαύματα απεικονίζει τα άλογα να πέφτουν, αλλά λυτρώνει τον ιππέα, που αντιστέκεται στη μοίρα του.

Ο Μαρίνο Μαρίνι είναι από τους πλέον αναγνωρισμένους γλύπτες διεθνώς. Έργα του υπάρχουν στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, ενώ στην Ιταλία τρία μουσεία είναι αφιερωμένα στη δημιουργία του.