Λεκάκης Μιχάλης

Γιος ενός ανθοπώλη με καταγωγή από τη Μάνη, ο Μιχάλης Λεκάκης, παράλληλα με την εργασία στην επιχείρηση του πατέρα του, πήρε μαθήματα σχεδίου, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του ΄20 άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Παρακολούθησε ελεύθερα μαθήματα ιστορίας, ιστορίας της τέχνης, λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, μουσικής και ανθρωπολογίας σε αμερικανικά πανεπιστήμια και συνδέθηκε φιλικά με αμερικανούς διανοούμενους και καλλιτέχνες. Ταξίδεψε στο Μεξικό, στο Γιουκατάν, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, διατηρώντας ταυτόχρονα στενούς δεσμούς με την ελληνοαμερικανική κοινότητα της Νέας Υόρκης.

Το 1941 οργάνωσε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Artists Gallery της Νέας Υόρκης. Ακολούθησαν πολυάριθμες ατομικές παρουσιάσεις, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum of American Art στη Νέα Υόρκη το 1973 και στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα το 1980. Αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του οργανώθηκαν το 1968 από το Dayton Art Institute και το 1987 από την Γκαλερί Kouros στη Νέα Υόρκη. Πολυάριθμες υπήρξαν και οι συμμετοχές του σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum, στο Solomon R. Guggenheim Museum, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.

Αυτοδίδακτος, αλλά με πλατιά ενδιαφέροντα, ο Μιχάλης Λεκάκης υπήρξε δημιουργός που από νωρίς χάραξε μια προσωπική καλλιτεχνική πορεία. Ξεκίνησε φιλοτεχνώντας ρεαλιστικά κεφάλια των οικείων του, αλλά γρήγορα πέρασε στην αφηρημένη γλυπτική. Δουλεύοντας κυρίως το ξύλο και εκμεταλλευόμενος το τυχαίο και το απρόβλεπτο που το ίδιο το υλικό τού προσέφερε, δημιούργησε συνθέσεις στο πλαίσιο της οργανικής αφαίρεσης. Τα έργα του, ανάλογα με τα επιμέρους στοιχεία που τα συνθέτουν, έχουν διακριθεί σε “κίονες”, γραμμικές και σφαιροειδείς φόρμες, που αναπτύσσονται ελεύθερα στο χώρο ή συμπλέκονται σε ποικίλους συνδυασμούς, οι οποίοι προκύπτουν από το συνδυασμό βιόμορφων ή γεωμετρικών σχημάτων, δημιουργώντας την αίσθηση της κίνησης και της ανάπτυξης. Ζωτικό ρόλο στις συνθέσεις του διαδραματίζουν οι βάσεις τους, που τις αντιμετωπίζει σε άμεση σχέση με τα γλυπτά και τις δουλεύει με τον ίδιο τρόπο και από το ίδιο υλικό.

Εκτός από τη γλυπτική, ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική, στην οποία αντλεί θέματα από τη μυθολογία και την παράδοση και δημιουργεί έργα με συμβολικό χαρακτήρα και ήπια χρωματική κλίμακα.