Γιολδάσης Δημήτριος

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, αρχικά κοσμηματογραφία (1914 – 1917) και στη συνέχεια ζωγραφική, κοντά στους Δημήτριο Γερανιώτη, Σπυρίδωνα Βικάτο και Γεώργιο Ιακωβίδη (1917 – 1921). Το 1922 εξέθεσε με το Σύνδεσμο Ελλήνων Καλλιτεχνών στο Ζάππειο. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική και εργάστηκε για ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη ως σκηνογράφος (1925). Επιστρέφοντας, δούλεψε στην Καρδίτσα ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έως το 1948, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1966 επέστρεψε οριστικά στην Καρδίτσα. Την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α΄. Το 1989 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Παρουσίασε ατομικές εκθέσεις, κυρίως στην επαρχία, και μετείχε σε ομαδικές στην Ελλάδα (Πανελλήνιες 1938 – 1940, 1948, 1952, 1960, 1963, 1967, 1973, 1975) και το εξωτερικό. Το 1977 η Εθνική Πινακοθήκη και το 1994 η Πινακοθήκη του Δήμου Καρδίτσας οργάνωσαν αναδρομικές εκθέσεις του έργου του.

Αρχικά καλλιέργησε κυρίως την προσωπογραφία, ακολουθώντας ακαδημαϊκά πρότυπα, σταδιακά όμως στράφηκε προς την τοπιογραφία και ιδιαίτερα προς την απεικόνιση του τοπίου και της ζωής του θεσσαλικού κάμπου, δημιουργώντας έργα διαποτισμένα από τη γνώση και την αγάπη για τον τόπο του.