Προκοπίου Γεώργιος

Εκδηλώνοντας σε νεαρή ηλικία την κλίση του στη ζωγραφική, πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου από μία αγγλίδα ζωγράφο. Από το 1895 ως το 1901 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στον Νικηφόρο Λύτρα και τον Γεώργιο Ροϊλό. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου οργάνωσε τις πρώτες του εκθέσεις.

Το 1903, στη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, όπου φιλοτέχνησε τα πορτρέτα πλουσίων ομογενών, γνώρισε τον αρχηγό της αβησσυνιακής αποστολής στην Αίγυπτο, ο οποίος τον προσκάλεσε στην Αντίς Αμπέμπα. Κερδίζοντας τον επόμενο χρόνο το πρώτο βραβείο σε ένα διεθνή διαγωνισμό για το πορτρέτο του αυτοκράτορα, τιμήθηκε με τα παράσημα του Σολομώντος, του Αιθιοπικού Αστέρος και του Λέοντος και διορίστηκε ζωγράφος της Αυλής. Μετά από παραμονή δύο χρόνων στην Αιθιοπία επέστρεψε στην Αθήνα, πραγματοποιώντας συχνά ταξίδια στη Σμύρνη, όπου εγκαταστάθηκε τελικά.

Το 1912 παρακολούθησε τους Βαλκανικούς Πολέμους, απεικονίζοντας διάφορες μάχες, ενώ το 1920, κατά παραγγελία του αρχιστράτηγου Λ.Ι. Παρασκευόπουλου, παρακολούθησε τις επιχειρήσεις στο Μικρασιατικό μέτωπο, κινηματογραφώντας και ζωγραφίζοντας τα γεγονότα του πολέμου. Το 1922 συνελήφθη από τους Τούρκους και καταδικάστηκε σε θάνατο, κατάφερε όμως να διαφύγει με τη βοήθεια του γάλλου προξένου και να επιστρέψει στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε στις αίθουσες της Σχολής Καλών Τεχνών τους 70 περίπου πίνακες που έφερε από το μέτωπο, ενώ το 1924 η ελληνική κυβέρνηση του απένειμε για τις υπηρεσίες του το μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας. Η αγάπη του για την απεικόνιση μαχών τον οδήγησε και πάλι το 1940 στο μέτωπο του ελληνοϊταλικού πολέμου, στη διάρκεια του οποίου πέθανε στο Αργυρόκαστρο.

Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών και σε Πανελλήνιες, ενώ το 1966 η γκαλερί Νέες Μορφές οργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του. Αν και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στις πολεμικές σκηνές, τις οποίες απέδωσε με διηγηματική διάθεση, η θεματογραφία του περιλαμβάνει επίσης μυθολογικές παραστάσεις, νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες και τοπία. Ακαδημαϊκός αλλά και ρεαλιστής στις προσωπογραφίες του, έδωσε στα τοπία του μεγαλύτερη έμφαση στο χρώμα και, καλύπτοντας την επιφάνεια με ένα θαμπό στρώμα, δημιούργησε μια ονειρική ατμόσφαιρα.