Αιολικό, 1984

Αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, ανανεωτής και εφευρέτης, ο Τάκις συνδύασε με ένα πολύ προσωπικό τρόπο την τέχνη με την επιστήμη. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στην έρευνα γύρω από την ενέργεια που υπάρχει στη φύση, στο φως και στην κάθε μορφής κίνηση – μηχανική, ηλεκτρομηχανική, θερμική, μαγνητική, υδροδυναμική. Οι έρευνές του οδήγησαν το 1954 στη δημιουργία των πρώτων “Σινιάλων”, κινητικών γλυπτών που παράγουν μουσικούς ήχους καθώς χτυπούν μεταξύ τους με το φύσημα του ανέμου. Ακολούθησαν τα “Τηλεμαγνητικά” (1959), τα “Μουσικά” (από το 1965), τα “Υδρομαγνητικά” (από το 1968-1969) και τα “Φωτοβολταϊκά γλυπτά” (1999).

Από το 1984 άρχισε να δημιουργεί τη σειρά “Αιολικά”, μια μορφή σινιάλων που κινούνται με το φύσημα του αέρα. Από τη σειρά αυτή προέρχεται το “Αιολικό” που ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη και περιήλθε στο μουσείο με δωρεά του υπουργείου Πολιτισμού το 2000, με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από την ίδρυση του.